تاریخچه کفش چرم

مشخص نیست اولین بار چه زمانی از چرم برای ساختن کفش استفاده شد، اما اولین کفش چرم کشف شده توسط باستان شناسان در غار ارمنی در سال 2010 حفاری شد. تخمین زده می شود که 5500 سال قدمت داشته باشد. این کفش از یک تکه پوست گاو ساخته شده است.

کفش معروف مومیایی یخچال طبیعی اوتسی حدود 5300 سال قدمت دارد. این ساختار کفش به طرز شگفت آوری پیچیده بود. رویه (کفش بیرونی) از پوست آهو با کناره های موی رو به بیرون به عنوان محافظت در برابر رطوبت و زیره آن از پوست خرس پوشیده شده با اطراف مو رو به داخل ساخته شده بود که خاصیت حفظ حرارت عالی را ارائه می دهد.

اما اعتقاد بر این است که اولین تمثال افرادی که کفش می پوشند، نقاشی های شکارچیانی است که در غار آلتامیرا در اسپانیا یافت شده اند و قدمت آن به حدود 15000 سال پیش می رسد. قدیمی ترین کفش واقعی یک جفت صندل بود که توسط باستان شناسان غار تحقیقاتی آرنولد در میسوری، ایالات متحده آمریکا کشف شد. ساخته شده از گیاهان که 8300 سال قدمت دارند.

 صندل لژیونری رومی قرن اول بعد از میلاد (DLM - موزه چرم آلمان در آفنباخ)

 کفش دهان گاو قرن شانزدهم (DLM - موزه چرم آلمان در آفنباخ)

چرا کفش چرم؟

کفش ها از مواد مختلف و در رنگ ها و شکل های بی نهایت ساخته می شوند. در روزهای اولیه، شکل و ظاهر یک کفش صرفاً برای محافظت از پا در برابر آسیب ها و آب و هوا بود. با این حال، در دوران مدرن‌تر، سبک‌های کفش به شدت تحت تأثیر مد بوده و برای نشان دادن شأن پوشنده استفاده می‌شود.

کفش‌های مدرن علاوه بر راحت‌تر بودن و مناسب‌تر بودن برای آب و هوا، به‌خصوص برای مصارف خاص، از جمله کفش‌ چرم زنانه و کفش چرم مردانه، دمپایی، کفش‌ چرم اسپرت، بوت، کفش چرم مجلسی، صندل چرم زنانه و موارد دیگر طراحی شده‌اند.

در طول قرن ها، چرم ماده اولیه کفش بوده است، عمدتاً به این دلیل که همیشه به مقدار کافی در دسترس بوده است. امروزه، اگرچه از مواد مختلفی برای ساخت کفش استفاده می‌شود، به دلایلی چرم همچنان در اولویت است. بدون از دست دادن قابلیت تنفس می توان آن را شکل داد، دوخت و ضد آب کرد.

همچنین کفش چرم بسیار قوی است و محافظت عالی در برابر آسیب های پا را ارائه می دهد. در مقایسه با کفش چرم، کفش هایی که از مواد دیگر ساخته شده اند، هرگز به اندازه کفش چرمی عرق نخواهد کرد. در حالی که پارچه قابلیت تنفس نیز دارد.

اما کیفیت ضدآب آن و سطح محافظتی که در برابر صدمات ایجاد می کند به طور قابل توجهی پایین تر از چرم است. از طریق این خواص برتر، چرم همچنان بهترین ماده برای کفش و کفش چرم بهترین کفش است. اکثر مواد جایگزین صرفاً به دلایل قیمتی پردازش می شوند.

مواد بکار رفته در ساخت کفش

طیف گسترده ای از چرم ها برای ساخت رویه کفش استفاده می شود و همیشه نمی توان به راحتی بین انواع آن ها تفاوت قائل شد. متداول ترین انواع چرم عبارتند از: چرم صاف رنگدانه ای، چرم آنیلین، چرم مومی یا روغنی، جیر و نوبوک. پوست گاو دباغی شده معمولاً برای چرم زیره فرآوری می شود. در اروپا، تولیدکنندگان کفش موظفند نوع مواد و فرآیندها را به وضوح بیان کنند.

صنعت کفش بزرگترین مصرف کننده چرم در جهان است و سالانه 14 میلیارد جفت کفش چرم تولید می کند. از این تعداد حدود 11.5 میلیارد در کارخانه های آسیایی ساخته می شود که 8 میلیارد جفت آن تنها از چین می آید و این کشور را به بزرگترین تولید کننده تبدیل می کند. در مقایسه، تنها 26 میلیون جفت کفش در آلمان تولید می شود و تقریباً 5 میلیون جفت کفش در بریتانیا تولید می شود.

بالاترین مصرف کننده کفش آمریکا است. از نظر آماری، هر آمریکایی هر سال شش جفت کفش می‌خرد. در اروپا، ژاپن و کانادا، مصرف کنندگان سالانه بین 3 تا 5 جفت کفش خریداری می کنند، در حالی که مشتریان چینی به طور متوسط ​​سالانه 2.5 جفت کفش می خرند.

در آلمان، هر زن 17.3 جفت کفش در خانه دارد و مردان 8.2 جفت (طبق نظرسنجی انجام شده در سال 2014). این آمار با رفتار خروجی نیز تایید می شود. طبق یک مطالعه در سال 2015، زنان دو برابر مردان برای خرید کفش هزینه می کنند.

الزامات برچسب زدن بر روی کفش

در اروپا، تولیدکنندگان کفش باید الزامات برچسب زدن روی تمام اقلام خود را رعایت کنند. آنها موظفند مواد دقیقی که در ساخت قسمت های مختلف کفش استفاده می شود را به صورت کلمه یا علامت به وضوح بیان کنند.

اجزای زیر یک کفش باید از نظر مواد مورد استفاده شناسایی شوند:

قسمت بالایی: سطح بیرونی قسمت بالایی.

تودوزی و کفی کفش: سطح آستر و کفی داخل کفش.

زیره کفش: زیره کفش که با کف در تماس است.

ماده مشخص شده باید 80 درصد کل مواد مصرفی را تشکیل دهد. در صورت پردازش چندین ماده (مانند چرم و منسوجات به عنوان ماده رویه)، مواد اصلی باید مشخص شوند.

مواد زیر متمایز می شوند:

چرم: این پوست حیوانی است بدون هیچ تغییری در ساختار اصلی الیاف. کفش هایی که از الیاف چرمی حل شده یا خرد شده تشکیل شده و به صورت ورقه پردازش می شوند، "چرم" نیستند. ضخامت هر لایه یا لایه رنگی روی سطح چرم نباید از 0.15 میلی متر بیشتر باشد.

چرم روکش دار: چرمی است با رنگ یا لایه ای با ضخامت بیشتر از 0.15 میلی متر، اما حداکثر 1/3 ضخامت کل ساخته می شود. هر چیزی بالاتر از این باشد، پس باید به عنوان چرم مصنوعی توصیف شود.

نساجی: به معنای تمام پارچه های طبیعی و مصنوعی است.

سایر مواد: تمام موادی که در گروه های بالایی پوشش داده نمی شوند، مانند لاستیک یا پلاستیک برای کف پا را پوشش می دهد.

کیفیت چرم کفش

معیارهای زیادی برای تعیین کیفیت یک کفش چرم وجود دارد:

مقاومت سطح چرم در برابر سایش مکانیکی

نفوذپذیری آب و رطوبت

مقاومت پارگی (نیرویی که باید برای افزایش پارگی های موجود اعمال شود)

تغییر رنگ (لکه شدن جوراب ناشی از آستر چرمی داخل کفش)

چسبندگی رنگ چرم

رفتار خمشی

پایداری نور (مقاومت رنگ مواد در برابر محو شدن در برابر نور)

مراقبت از کفش چرم - انتخاب چرم

طیف گسترده‌ای از محصولات مراقبت از چرم برای کفش‌ چرم وجود دارد و اکثر خرده‌فروشان محصولات مراقبت از کفش با مارک شرکت خود را ارائه می‌دهند. با این حال، انتخاب بی پایانی از انواع چرم در کفش چرم وجود دارد. اغلب، مشتریان از حساسیت برخی از انواع چرم آگاه نیستند و انتظار دارند که کفش چرم ضدآب بسیار بادوام یا ماندگاری طولانی تری داشته باشند.

مهم

کفش چرمی در انواع بسیاری موجود است. برخی از این انواع چرم بسیار حساس هستند و نگهداری آنها آسان نیست. اینها شامل چرم جیر، نوبوک یا آنیلین است. این کفش های چرمی همیشه حساس هستند! عایق رطوبتی کفش را به طور دائمی در برابر لکه غیرقابل نفوذ نمی کند.

کفش چرم روشن نسبت به چرم تیره حساس تر است. لکه ها و خراش های روی کفش های روشن بسیار بیشتر قابل مشاهده است و به راحتی با محصولات مراقبت و تمیز کردن پاک می شود. اگر چرم براق باشد، به مراقبت بیشتری نیاز دارد .

برخی از خدمات چرم کاکتوس

 کفش چرم زنانه

کفش چرم مردانه